Δευτέρα 14 Ιανουαρίου 2008

Crying..















Πάντα με σαγήνευε η όψη της θάλασσας σε συνδυασμό με
τα μαύρα σύννεφα .Μια εικόνα "κρυψώνα",που κρύβει μια
δόση μελαγχλολίας και ένα δάκρυ να κυλά..

2 σχόλια:

nikisot είπε...

h 8alassa mono me parhgorei...

Χρύσα Πανταζή είπε...

Οταν ήμουν παιδί, έκανα μπάνιο δίπλα στο σπίτι μου. Μετά μολύνθηκε.
Οταν ήμουν έφηβη έβλεπα τη θάλασσα από το παράθυρό μου. Μετά χτίστηκε μια πολυκατοικία.
Οταν ήμουν νέα έκανα μοναχικές βόλτες στην παραλία. Υστερα αυτό έγινε επικίνδυνο.
Αφησα τη θαλασσινή μου πόλη και κατέβηκα στην Αθήνα.
Και τώρα νοσταλγώ τη θάλασσα όπως τη θυμάμαι.